จู่ๆก็นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาครับ
===================
เพลง หุ่นกระบอก
ศิลปิน วงตาวัน
ดึงเชือกสิ แล้วฉันจะยิ้มให้คุณ
ดึงเชือกสิ ฉันจะร้องเพลงให้ฟัง
ดึงอีกครั้ง ฉันอาจร้องไห้
แต่ไม่เป็นไร ถ้าถูกใจของคุณ
ดึงเชือกสิ ฉันอาจยิ้มให้อีกครั้ง
แต่อย่าเพิ่งหวัง ครั้งนี้ฉันอาจร้องไห้
เพราะเชือกอาจขาด ฉันอาจหลุดลอย
ไปทั้งที่ใจ ไม่อยากจะจากคุณเลย
คุณคงเห็น ฉันไม่มีหัวใจ ทำฉันอย่างไรก็ได้ เหมือนหุ่น
ให้สุข ให้ทุกข์ แล้วแต่ใจคุณ
ฉันเป็นเพียงหุ่น ให้คุณเชิด ตามใจ
ดึงเชือกสิ แล้วฉันจะยิ้มให้อีกครั้ง
แต่อย่าเพิ่งหวัง ครั้งนี้ฉันอาจร้องไห้
เพราะเชือกอาจขาด ฉันอาจหลุดลอย
ไปทั้งที่ใจ ไม่อยากจะจากคุณเลย
==================
ไม่รู้ว่าจะเคยฟังกันรึเปล่า
เรื่องราวแบบนี้ัมักเกิดขึ้นเวลาที่คนๆหนึ่งแคร์คนอีกคนหนึ่ง โดยที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ค่อยจะแคร์สักเท่าไร
เวลาฟังเพลง เรามักจะอินไปกับเพลงว่า เราเป็นฝ่ายที่ไม่ได้รับการดูแลความรู้สึกเท่าที่ควร
แต่ในชีวิตจริง บ่อยครั้งที่เราเองลืมที่จะใส่ใจความรู้สึกของคนที่แคร์เราอยู่
พอจะนึกออกบ้างไหมครับ
รีบนึกให้ออกก่อนเชือกจะขาด และหุ่นกระบอกตัวนั้นจะหลุดลอยไป
ถึงตอนนั้นก็สายไปแล้วครับ
ป.ล. เนื้อเพลงพิมพ์จากความทรงจำ ผิดพลาดขออภัย
ใครไม่เคยฟัง Search เอาเองครับ Youtube ก็มี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น